'Laat je niet tegenhouden door jezelf'

Evonik-collega Asset Temicheva is de tweede in de verhalenreeks van de campagne ‘Iedereen Evonik – Iedereen uniek’. Naast een aangename rust straalt ze ook volharding en strijdvaardigheid uit.

“Sinds september 2016 woon ik in Antwerpen en werk ik bij Evonik als laborante voor de SL-installatie. Mijn familienaam verraadt mijn Tsjetsjeense origine. Tot mijn negende woonde ik met mijn gezin in Tsjetsjenië. Mijn ouders beslisten in het jaar 2000 dat ze het geweld, het onrecht tegenover minderheden en daarmee ook hun geboorteland zouden achterlaten. Op zoek naar een betere plek zijn we met het hele gezin in Ieper (West-Vlaanderen) terechtgekomen.”

“Met ons gezin hebben we hier echt een goede start gehad. Ze zeggen wel eens ‘it takes a village to raise a child’. Zo voelde het voor ons, wij ontvingen hulp van vele mensen voor heel verschillende dingen, van informatie over administratie tot iets heel praktisch als slaapzakken te leen krijgen voor een schooluitstap. Het was een warme plek, het kleine Ieper.”

“Onrecht en geweld waren inderdaad ver weg daar, maar het was ook een sprong in het onbekende. Een nieuwe taal leren en tegelijk naar school, niet eenvoudig voor een kind. Mijn hoogopgeleide ouders konden, onder meer door de aanvankelijk ontoereikende kennis van het Nederlands, hun diploma hier niet gebruiken. Mijn vader is in fabrieken in shiften gaan werken, mijn moeder ging poetsen. Ze hebben alle kansen gegrepen om vooruit te kunnen komen. Financiële steun wilden ze niet, ze namen zelf de verantwoordelijkheid voor hun toekomst.”

Ga nooit bij de pakken neerzitten

“Dat aanpakken, de uitdaging aangaan, heb ik van mijn ouders meegekregen. Het strijdvaardige zit in mijn genen. Zij hebben mij voorgeleefd hoe je nooit bij de pakken moet gaan neerzitten. Onder een regime dat vrijheid van religie, cultuur, … verbood werden in de Sovjet-Unie Tsjetsjenen als tweederangsburgers beschouwd. Deze beknotting hebben mijn ouders altijd als een extra motivatie aangegrepen, om extra hard het tegendeel te willen bewijzen. Beter willen doen dan dat andere mensen van jou verwachten.”

“Zelf wilde ik heel graag iets met wetenschappen doen. Mijn wiskundeknobbel is niet zo sterk, maar toch ben ik Latijn-Wetenschappen blijven doen. Voor een droom wilde ik echt harder werken. Bovendien speelde ook het verantwoordelijkheidsgevoel: je uiterste best willen doen voor de achterblijvers of voor landgenoten die het minder goed getroffen hebben. Daarna heb ik in de hogeschool in Gent met succes de richting farmaceutische en biologische labotechnieken afgerond. Via een jobbeurs leerde ik Evonik kennen en na een geslaagde sollicitatie kon ik er aan de slag. Pendelen vanuit West-Vlaanderen was geen optie, daarom ben ik bij mijn oma in Borgerhout gaan wonen.”

“Het onthaal bij Evonik Antwerpen was warm, ik voel me goed opgenomen tussen de collega’s. Er is veel respect voor elkaar. Het zou de wereld mooier maken, mocht dat voor iedereen zo zijn. Je geboorteplek bepaalt voor een deel welke kansen je kan krijgen. In Tsjetsjenië is dat beduidend minder dan in België. Ik ontken daarmee niet dat ook hier mensen oneerlijk behandeld worden, dat is helaas de realiteit. En toch: laat je niet blokkeren door tegenslagen. Ga ervoor en overwin drempels. Het is nooit te laat voor dat diploma, die opleiding, … laat je niet tegenhouden door jezelf! En voor wie telkens over het anders-zijn van anderen struikelt: zoek niet naar de verschillen die ongelijkheid in de hand werken, kijk naar de mens. We zijn allemaal mensen op zoek naar het goede.”