Avontuur, talent en teamgericht leidinggeven
Claudia Drescher, afdelingshoofd Smart Effects bij Evonik Antwerpen, vertelt over kiezen voor je talent en niet voor verwachtingen, gaan voor avontuur in zowel je job als je leven en het belang van teamgericht leidinggeven.
Op de vraag of haar keuze voor een studie chemie en techniek evident was antwoordt Claudia, afkomstig uit Kassel, volmondig ja. Op de middelbare school studeerde zij met succes verschillende talen. Haar focusvakken waren echter chemie en wiskunde, waarvoor ze vlot goede cijfers haalde. Voor de keuze van haar opleiding kreeg ze één tip van haar vader, zelf ook ingenieur. Hij raadde haar aan om te kiezen voor haar talent, los van het feit of dit ‘typisch’ voor jongens of meisjes was. Daarom besliste Claudia om de studie van chemie-ingenieur aan de Technische Universiteit München te volgen. Vervolgens startte ze als jonge ingenieur bij Evonik in Hanau bij de afdeling procestechniek. “Dat was een zeer bewuste keuze”, aldus Claudia. “Procestechniek interesseerde mij sowieso het meest en het geeft me de mogelijkheid om met verschillende business lines kennis te maken.”
Toen Claudia nog net geen 30 was stapte ze in haar eerste leidinggevende functie. In Rheinfelden stuurde ze een bedrijf voor de productie van functionele silanen aan, toch best een complexe opdracht. “Voor het eerst als leidinggevende van ca. 50 medewerkers, dat vond ik best uitdagend”, vertelt Claudia. “Ik nam de job met plezier op, maar ik wou het ook goed doen. Daarom heb ik ervoor gekozen om me door een mentor, een collega uit Hanau, te laten coachen in dit nieuwe traject. Ik vond het geruststellend om me te omringen met mensen die ik vertrouwde en die me eerlijke raad zouden geven. Zo kon ik met iemand overleggen, ik stond er niet alleen voor.”
Expat en leidinggevende
Vijf jaar later werkt Claudia al ruim een jaar als expat bij Evonik Antwerpen. Als jonge vrouw, technisch geschoold en leidinggevende heeft ze nu ook nog het petje van ‘expat’ op. “Het was mijn wens om binnen mijn vakgebied ook een buitenlandse ervaring op te doen, bij voorkeur binnen Europa. Ik was in het kader van een project in 2015 al enkele keren in Antwerpen geweest en die kennismaking beviel me toen wel. Toen de functie van hoofd Silanen daar vrijkwam, zag ik een goede kans”, aldus Claudia.
“De eerstvolgende uitdaging die op mijn pad kwam was de taal”, benadrukt Claudia. Ze vond het Nederlands leren geen evidentie, ook al gaat deze nieuwe taal haar intussen bijzonder goed af. “Gelukkig - en dat is echt typisch voor Antwerpen - is iedereen hier, van buitenman tot bedrijfsleiding, zeer flexibel in het gebruik van verschillende talen. Bovendien is de cultuur hier heel open. Een mooi voorbeeld daarvan is de manier van vergaderen. Vanaf meetings met een grotere groep, ca. vijf mensen of meer, kan je ervan uitgaan dat er vooraf al in aparte kleine groepjes, bij het koffiezetapparaat of tijdens de lunch, een inofficiële voorbereiding heeft plaatsgevonden. Dat zorgt voor zeer efficiënte vergaderingen, en dat kan ik alleen maar toejuichen.”
Anders is soms beter en soms gewoon anders, zo ervaart de jonge chemie-ingenieur. De feedbackcultuur is in Duitsland zeer direct, zowel in groep als een op een. Bij Evonik Antwerpen is men voorzichtiger in het geven van feedback. Beide hebben hun voordelen: direct zijn is zeer duidelijk, maar er zijn ook omstandigheden waarbij de meer voorzichtige aanpak, die als minder aanvallend wordt ervaren, de voorkeur geniet. De teamaanpak en de openheid die Claudia ervaart bij Evonik Antwerpen, daar is ze zeer enthousiast over en wil ze graag meenemen in haar verdere beroepsleven: “Hier deelt men tot op het hoogste niveau zeer open kennis met elkaar. Leidinggeven is een teamgebeuren. Regelmatige uitwisseling tussen bedrijfsleiders kende ik niet uit mijn vorige jobs op een vergelijkbare manier en is hier de normaalste zaak van de wereld. Op die manier komt bijvoorbeeld een project als NaSH (afvalproduct BL AN wordt grondstof voor silanen) tot stand, begonnen als een gesprek tussen bedrijfsleiders van verschillende business lines. Dit soort teamwork, dat ver afstaat van het silodenken, is een ervaring die mij ook in de toekomst niet meer loslaat.”
Avontuur in de job en privé
De ogen van Claudia gaan blinken, als er naar haar dagelijkse job wordt gevraagd: “Ik hou er heel erg van om in een productie-omgeving te werken. Elke dag is een potentieel avontuur en dat vind ik een leuke uitdaging. Je doet het ook nooit alleen, maar zoekt samen met je bedrijfsleiders, operatoren en technische support naar een oplossing voor een probleem. Dat mijn agenda regelmatig moet worden omgegooid, dat vind ik helemaal niet erg.”
“Dat ‘samen’, het werken in teamverband, wil ik ook in mijn stijl van leidinggeven laten doorklinken. Ik wil de mensen aan wie ik leidinggeef vertrouwen geven, hen de mogelijkheid geven om zich te ontwikkelen en hen laten voelen dat elk teamlid belangrijk is. Als leidinggevende heb je doelstellingen voor ogen en je team gaat deze mee realiseren. De weg naar het doel, dat moet je wat kunnen loslaten. Als medewerkers echter vragen hebben of een sparring partner nodig hebben voor een bepaald idee, dan sta ik daar altijd voor open.”
Avontuur, actie en uitdagingen spelen ook een rol in haar privéleven. Claudia is heel sportief en dat uit zich in regelmatig lopen en graag fietsen, ook naar het werk. Als tijdelijke inwoner van Antwerpen liep ze vorig jaar de Ten Miles mee. Tijdens haar vakantie trok ze met de fiets van Zwitserland naar Slovenië.
Op de vraag hoe ze de toekomst ziet komt een stroom aan dromen en ambitie: “Het leidinggeven wil ik nog niet missen, ik vind het fijn om mensen kansen te geven en te zien groeien. Ook de context van productie en techniek wil ik zeker behouden en deze expat-ervaring verruimt daarbij mijn blik, wat erg goed is om uit het routineuze denken weg te blijven. Duurzaam optimaliseren vind ik bijzonder interessant en in de toekomst zie ik me nog meewerken aan meer duurzame en ook digitale oplossingen voor efficiëntere processen en overdracht van knowhow. En aan de dames wil ik nog graag meegeven: wees niet te voorzichtig! Binnen leidinggevende kaders had ik soms de indruk dat vrouwen iets te bescheiden zijn. Dat was ik enkele jaren geleden ook, maar nu zeg ik waar het op staat. Elke mening telt.”